Straszni mieszczanie

Niczym tytułowi straszni mieszczanie z wiersza Juliana Tuwima, wiedzeni resztkami instynktu samozachowawczego, wypełzliśmy dziś w godzinach wczesnopopołudniowych z naszego strasznego mieszkania. Upiorne było zaiste, a raczej panująca w nim temperatura, sukcesywnie rozmiękczająca zarówno nasze udręczone szare komórki, jak i wszelką materię wokół, pomimo dwóch pracujących pełną parą wentylatorów.

I jak na strasznych mieszczan niedzielną porą przystało, udaliśmy się do świątyni konsumpcji, czyli najbliższego centrum handlowego. Obszedłszy je wszerz i wzdłuż z pielgrzymim zapałem, uczyniwszy zadość rytuałowi kupna dóbr umiarkowanie luksusowych, a nawet zwiedziwszy tamtejsze toalety (stanowczo nie polecamy!), zawędrowaliśmy do kina.

Tam, uzbrojeni w potężne porcje Coca-Coli, na prawie trzy godziny spoczęliśmy sobie wygodnie przed srebrnym ekranem, śledząc najnowsze przygody pewnego noszącego się zwykle na czarno dzielnego jegomościa, gustującego w powiewnych pelerynach i sztywnych obcisłych ciuchach ze szpiczastymi uszami.

Jak widać na zdjęciach, ja na tę okoliczność przywdziałam, chłodzący przynajmniej wzrok, kolor niebieski, przypomniawszy sobie sukienkę kupioną niemal dokładnie rok temu w malutkim butiku w Kowarach. Ostatnio, po raz kolejny porządkując czeluście szafy, natrafiłam na spory zapas nie pokazywanych jeszcze, a w kilku przypadkach nawet w ogóle nie noszonych kiecek, więc jak na straszną mieszczankę przystało, nie omieszkam wkrótce pochwalić się nimi.

maksi sukienka – butik w Kowarach, %
koszulka, kamizelka, torebka – lumpeks
opaska – Parfois
chusta, wachlarz – Allegro
kolczyki, naszyjnik – Rossmann
bransoletka – Ganga
pierścionek – H&M
sandałki – Ambra

Podobne wpisy